• Historie 1951 - 1960

  • Kampioenselftal 1951-1952 1e

    hoe het begon 24
    Staand v.l.n.r.: Jan Seetz, Boudewijn Veenstra,
    Okko Nanninga, Harm Timmer, Jans Pronk, Anton Mug, Henk Nieboer, Henk Oldejans
    Gehurkt v.l.n.r.: Jan de Bruin, Jo Brons, Reint Lunshof
    Hét hoogtepunt uit deze periode is ongetwijfeld het kampioenschap dat in 1952 werd behaald en dat promotie naar de grote K.N.V.B. betekende. Deze promotie had nogal wat voeten in de aarde omdat de K.N.V.B. het terrein aan de Hoofdweg ging keuren op 8 juli 1952 en de accommodatie niet in orde bevond. Het bestuur, dat toen bestond uit C.W. Elsenaar (voorzitter), G. Ensing (secretaris), H. Timmer (penningmeester), J.A. Brons, A. de Bruin, H.J.H. van het Spijker en R. Dijkstra, heeft het kennelijk toch klaargespeeld, want na de herkeuring in augustus kwam op 17 oktober 1952 het bericht, dat de V.V. Veenhuizen officieel werd toegelaten tot de K.N.V.B..

    B-junioren kampioen 1952-1953 in Zeijen

    hoe het begon 8
    Staand v.l.n.r: Karel Mulder, Auke vd Velde, Piet van Veen, Jannes Hof, Roel Kwint, Jan Gerding
    Midden v.l.n.r.: G. Pars, R. v. Dijk
    Voor v.l.n.r.: R. Elzenaar, F. Haanstra, Eli Veenstra
    Inmiddels waren de eerste kaderleden aanwezig: Henk Nieboer en Boudewijn Veenstra. Het eerste jaar in de 4e klasse van de K.N.V.B. kon deV.V.V. met de besten meekomen, een tweede plaats was het resultaat.

    1953 was toch al een goed jaar want het 2e team werd kampioen, evenals de B-junioren. Het was voor het eerst dat jongens van 13 en 14 jaar uit Veenhuizen in competitieverband uitkwamen. Ongeslagen werden de jongens van Kareltje Mulder kampioen. De prestatiecurve van het 1e elftal daalde langzaam.

    In 1954 werd de 6e plaats behaald en in 1955 de laatste plaats. Er volgde echter geen degradatie. Een meevaller dus. In datzelfde jaar verliet Jo Brons Veenhuizen. Hij was de afgelopen 10 jaar de motor van de vereniging geweest. Ook in dit jaar werd het 2e lustrum gevierd op 29 oktober.

     

    Het 2e elftal in 1956

    1951 - 1960

    staand v.l.n.r.: Roel van Dijk, Liewe Kiers, ?, Roelof Kwint, Lammert Kiers, Max Bruins
    Voorste rij: v.l.n.r.: Eppie van Veen, Eli Veenstra, Auke vd Velde, Jacob Drijver, Be Kwint, Jan Gerding, Dirk Jacht
    Het belangrijkste gebeuren was ongetwijfeld de officiële in gebruik name van de nieuwe velden bij “de molen”. Op 1 september 1956 werd ter gelegenheid van de

    officiële opening een olympische dag georganiseerd. Drie sportvelden waren nu ter beschikking van de Rijvereniging “Bergveen”, de korfbalvereniging “Rood-Zwart” en de V.V. Veenhuizen.

    Helaas inspireerde deze nieuwe omgeving het eerste elftal niet. Nadat men na afloop van het seizoen 1955-1956 had besloten de 4e klasse van de K.N.V.B. te verlaten, was het succes in de D.V.B. ook maar magertjes. Het tweede presteerde in1956 nog goed. Het eindigde op de tweede plaats. Er kan rustig gesteld worden dat de vereniging in een crisis verkeerde.

    In 1959 moest zelfs, terwijl men slechts met 2 seniorenteams en 1 juniorenteam aan de competitie deelnam, een elftal teruggetrokken worden. Het kon dan ook niet uitblijven: V.V. Veenhuizen degradeerde naar de 2e klasse van de D.V.B.. Een degradatieregeling was trouwens door de bond toen niet vooraf geregeld. Aan het einde van het seizoen werd pas bekengemaakt dat de 2 laagst geklasseerde moesten degraderen. Veenhuizen was als één na laatste geëindigd.

     

    hoe het begon 1
    H. Pots
    voorzitter
    Het was een moeilijke periode voor het bestuur o.l.v. voorzitter H. Pots. Het laatste jaar van deze periode begon het weer wat te gloren. Het belangrijkste feit was wel dat de jeugdafdeling groeide. Met recht kon de vereniging weer hoop voor de toekomst hebben.

    Voorts werd de V.V. Veenhuizen koninklijk goedgekeurd bij besluit van 14 januari 1960. Natuurlijk was er ook een reden om feest te vieren: het 15-jarig bestaan werd op 22 oktober gevierd. Het laatste wapenfeit is een monsterzege die het eerste elftal op 18 december 1960 op

    Zuidlaarderveen behaalde. Het werd maar liefst 17-0. Topscoorder was Riekus van Veen, die negen maal de bal tegen de touwen joeg.