• Hoe een kleine club groot kan zijn

  •  

    Een terugblik op het afgelopen seizoen en een vooruitblik op zaterdag 

     
    Aanstaande zaterdag 17 mei kan Veenhuizen kampioen worden. In de 4e klasse D is sv Haulerwijk de tegenstander. Iedereen die gevoetbald heeft of betrokken is bij de voetballerij, weet dat de kans om kampioen te worden zich niet vaak voordoet. Om kampioen te worden moet álles kloppen. En dit seizoen lijkt werkelijk alles op z’n plek te vallen. 
     

    Een plan met lef: de visie van trainer Marcel van Veenen 
    Na twee teleurstellende seizoenen – met een degradatie uit de derde klasse en een kleurloze plek in de middenmoot vorig jaa– besloot trainer Marcel van Veenen dat het anders moest. Niet alleen qua resultaat, maar ook in beleving. 
    "Ik vond dat het allemaal wel wat spraakmakender mocht, wat attractiever," aldus Marcel. "Als we dan toch 8e worden, dan maar met een meer risicovolle speelwijze. Meer energie, meer durf. Hoger veroveren, collectiever aanvallen. Leuker om te zien, leuker om te doen." 
    Die keuze was niet zonder risico. Het vroeg veel van de groep: tactisch, fysiek én mentaal. Bovendien namen zeven spelers en twee leiders afscheid. Daartegenover stond de komst van slechts twee nieuwe spelers (Pepijn en Sander) en één nieuwe leider (Herman). Maar er ontstond iets bijzonders: een team. Een collectief waarin plezier, intensiteit en onderlinge betrokkenheid centraal staan. 
    "Elke training, elke wedstrijd is het genieten. Van de jongens die nog moesten debuteren tot de geroutineerde keeper: iedereen heeft zich ontwikkeld. Ieder in zijn eigen rol, altijd in dienst van het team. Zelden zo gezien." 
    Toch blijft Marcel nuchter: 
    "Wat is de glans van komende zaterdag als je de kroon niet op het seizoen zet? Dat moet zaterdag gebeuren. En in wat voor wedstrijd: een kampioensduel tegen svHaulerwijk. Een sterke ploeg met veel kwaliteit en strijdlust. We kijken ernaar uit om met hen de degens te kruisen en hopen voor het publiek op een spraakmakende en attractieve wedstrijd. Precies zoals we het aan het begin van het seizoen bedoeld hadden." 
     
    Randvoorwaarden en steun 
    Voor goed voetbal moet alles kloppen – en dat begint bij de randvoorwaarden. Een grote dank gaat uit naar de Vutters van Veenhuizen. Zij komen wekelijks samen om te zorgen dat onze jongens in optimale omstandigheden het veld op kunnen. Iets waar het hele dorp trots op mag zijn. 
     
    Een selectie met lef en flair 
    Wie Veenhuizen dit seizoen heeft zien spelen, heeft kunnen genieten van dynamisch, aanvallend en verzorgd voetbal. Het elftal waarin veel jonge spelers debuteerden, heeft zich razendsnel ontwikkeld. 
    De zet om Coen Schmidt – oorspronkelijk een aanvallende speler – terug te halen naar de ‘6’-positie was een schot in de roos. Hij maakte met zijn lichtvoetigheid en rust onder druk telkens het verschil. Via hem kon Veenhuizen zich keer op keer onder de pressing van de tegenstander uitspelen. 
    Ook de backs drukten hun stempel. Met constante aanvallende impulsen en loopvermogen zorgden Maarten Duin, Danny Mulder en Hielke Jongsma ervoor dat tegenstanders in de tweede helft vaak murw waren. Vleugelspelers van de tegenpartij werden gedwongen tot meeverdedigen, iets wat ze op den duur niet meer konden opbrengen. 
    Achterin stond Ruben van der Meulen als een rots in de branding. Een jonge speler, vaardig en kopsterk, die onder druk durft in te dribbelen en de juiste oplossing vooruit vond. 
    Dat Veenhuizen zo hoog kon veroveren, is mede te danken aan Danny Mulder en Wessel Nijboer – beiden met hun eigen kwaliteiten. Danny is razendsnel en neemt de ruimte in zijn rug moeiteloos mee. Wessel brengt fysiek, kopkracht en een uitstekende lange pass. Hij wint vrijwel elk luchtduel. De concurrentie met de youngsters van de selectie Jens de Jong en Kees Pieter van Weperen is prachtig om te zien. Deze mannen kloppen op de deur en maakten al regelmatig hun opwachting binnen de lijnen. 
    Op de tienpositie maakte Sjoert Giezen furore. Inmiddels staat zijn teller op 38 doelpunten – als middenvelder. Daarmee schaart hij zich in het rijtje clublegendes als Fokko Luiting, Alex Stam en Robert Elsinga. 
    Zijn broer Brian Giezen, aanvoerder van de ploeg, ontwikkelde zich tot een volwassen speler, een strateeg met een prachtige traptechniek. Vrije trappen, corners, spelverplaatsingen, rust aan de bal én doelpunten: de familie Giezen is dit seizoen goed voor meer dan de helft van de Veenhuizer productie. 
    In de spits kwam deze zomer Sander Jongsma over van Broekster Boys. Technisch vaardig, snel in handelen en met een sterke aanname werd hij al snel het aanspeelpunt in het aanvalsspel. Samen met de snelheid en beweeglijkheid van Jesse HilverdaPepijn Schuurs en Hielke Jongsma op de flanken had Veenhuizen voorin volop dynamiek. 
    Bram Schmidt werd door een hardnekkige hamstringblessure maandenlang gemist. Toch knokte hij zich met bewonderenswaardig doorzettingsvermogen terug. Hij is een echte aanjager, op en buiten het veld. 
    Wanneer we het over doorzettingsvermogen hebben, mag Jonathan Auwen niet ontbreken. Strijdlustig zowel buiten als op het veld staat hij, op 38-jarige leeftijd, nog altijd onder de lat van zijn geliefde club. Misschien lijkt dat vanzelfsprekend, maar achter ieder kampioenschap schuilen verhalen. Dit is er zo één. Wat Arjen Robben met de teen van Casillas heeft ervaren, hebben veel spitsen in de één op één met Jonathan ervaren. Jonathan kwam terug op een eerder genomen beslissing om te stoppen. Hij wil gelukkig heel graag nog een jaar onderdeel uitmaken van het team. Bij afwezigheid van Jonathan was Remco de stand-in. Ook die wedstrijd werd gewonnen. Remco, clubman in hart en nieren, uitstekende reflexen. Remco is in staat de onmogelijkste safes te laten zien. 
     
    Samen naar de eindstreep 
    We zijn er trots op dat onze jongens, vergezeld door de jeugd van de club, zaterdag onder de blauw-witte rook het veld opkomen. Diezelfde jeugd – jongens van Onder 19 – heeft Veenhuizen meermaals geholpen. Denk bijvoorbeeld aan de knappe overwinning tegen Grootegast. Met vier invallers uit de JO19 voorop in de strijd werd met hangen en wurgen 3 punten meegenomen naar Veenhuizen. 
    Hopelijk wordt deze derby tegen Haulerwijk het prachtige slotstuk van een memorabel seizoen – met hard werken, veel beweging zonder bal, verzorgd spel en kameraadschap als handelsmerk. 

     
    Na afloop volgt de welverdiende huldiging: een busrit door het dorp, met de kampioensschaal als trotse blikvanger. We zijn onze sponsoren, vrijwilligers en iedereen die heeft bijgedragen aan dit succes enorm dankbaar. 
     

    Zaterdag moet het gebeuren. Voor de club. Voor het dorp. Voor Veenhuizen.